Rozdział 22

Długo zastanawiałam się jak dobrać odpowiednie słowa, aby powiedzieć Harremu wszystko w miarę przemyślany sposób..

- Jakie pytanie, Viv.? - z mojego zamyślenia wytrącił mnie loczek, chyba znów wpatrywałam się w jedno miejsce przez kilka minut..
- Bo chodzi o to, że gdybyś na przykład miał przyjaciółkę lub przyjaciela, który potrzebuje pomocy, bardzo konkretnej pomocy tak tylko dodam.. to czy starałbyś mu się pomóc, mimo że na przykład mógłbyś mieć przez to potem kłopoty.? W takim sensie, że to jest niebezpieczne i czy nie bałbyś się, że będę zła czy coś.? Na przykład... - mówiłam strasznie szybko. Czekałam na odpowiedź Harrego, próbując nie pokazywać żadnych emocji..

Harry długo się zastanawiał co doprowadzało mnie do szału. Nie mógł szybciej myśleć.? ...

- Gdybym był w takiej sytuacji pewnie starałbym się jak najbardziej pomóc temu przyjacielowi, ale nie chciałbym zawieść moich fanów.. ehh.. Wszystko toczy się granicami rozsądku, nie chciałbym mieć kłopotów.. 
- Rozumiem.. - byłam trochę zawiedziona jego odpowiedzią
- A czemu pytasz.?
- Tak po prostu.. Koleżanka ze szkoły ma podobny problem.. - skłamałam
- Ale wszystko w porządku.?
- Tak.. - uśmiechnęłam się

                          

Nic nie było w porządku.. Tak bardzo nie chciałam kłamać, ale co miałam innego zrobić.. Wiem, że sama sobie stworzyłam kłopot, ale nie potrafiłam tego skończyć..

- Masz jakiś problem, skarbie.? - Harry zadał mi pytanie kiedy zasypaliśmy
- Dlaczego.?
- Ostatnio dziwnie się zachowujesz.. Jesteś spięta, rzadziej się widujemy.. Może mógłbym jakoś..
- Wszystko w porządku.. - przerwałam mu - Mam po prostu cięższy okres, ale to się skończy lada dzień..
- Jesteś pewna.?
- Po prostu mi zaufaj.. - ścisnęłam jego rękę a on odwzajemnił ten gest..

Kiedy rano się obudziłam, Harrego nie było obok. Na jego miejscu leżała kartka papieru.

' Jestem na próbie z chłopakami. To było niezapowiedziane, przepraszam.. Zobaczymy się później. Xx ' 

Byłam trochę rozczarowana, bo rzeczywiście rzadko się widzieliśmy przez ostatni dni.. ale to jego praca, nie mam nic do gadania..

Nudziłam się w wielkim domu Harrego, więc ubrałam to co przywiozłam ze sobą dzień wcześniej: 


                                            

Wróciłam do siebie do domu. Jak zwykle nikogo nie było..
Zrobiłam sobie kakao z piankami i usiadłam przy oknie żeby popatrzeć na przechodnich..

Z zamyślenia wyrwał mnie dźwięk dzwonka do drzwi.. 
'To pewnie Harry' - pomyślałam

Otworzyłam drzwi, to był Damon. Szybko wszedł do domu zamykając drzwi za sobą.

- Co ty tu robisz.? - spytałam zaskoczona
- Przepraszam, byłem w okolicy.. Nie mogłem dać się złapać.. - mówił od rzeczy, ledwo łapiąc oddech
- Komu dać złapać.?
- Psom..
- Ukrywasz się przed glinami w moim domu.? Czy ty myślisz.? - podniosłam głos
- Spokojnie, nie widzieli mnie ani nic z tych rzeczy.. Po prostu ktoś chce mnie wsypać, tu mnie nie znajdą.. 
- Miło, że mnie pytasz o zgodę.. Dobra, nie ważne.. Przynajmniej możesz mi teraz pokazać jak to zrobić...
- Co zrobić.?
- No jak się pali.. Jestem pewna.. - wyciągnęłam małą torebkę z kieszeni.
- Viv, lepiej się zastanów.. 
- Czy ja się jakoś nie jasno wyrażam.? - moja cierpliwość się kończyła
- ugh..

                                

Usiedliśmy u mnie w pokoju. Trochę się obawiałam, ale w końcu raz się żyje..

- Zapalisz przez lufkę, to dobre jak na pierwszy raz.. - mówił wciskając ziele w nowy przedmiot.
- Po prostu musisz się zaciągnąć.. Robisz to tak jak przy papierosie tylko trzymasz dłużej w płucach.. rozumiesz.? - wsłuchiwałam się jego słowom..
- Tak, wszystko jasne..
- Proszę.. - podał mi lufkę
- Weź ją do ust i zaciągnij się kiedy podstawię ci ogień. - zrobiłam tak jak kazał.. Trochę mnie przydusiło, ale miałam małą wprawę z papierosami.
- I jak.? - spytał Damon kiedy doszłam do siebie
- Fajnie.. - zaśmiałam się ze łzami w oczach
- Kiedy jest dobre zioło, po czterech buchach już cię nie ma.. 

                       

Przerwał nam dźwięk mojej komórki.

' Będę u Ciebie za 10 minut, skarbie. Xx ' od: Harry

- O kurwa.. 
- Co jest.? - spytał przejęty
- Harry tu zaraz będzie.. Rozumiesz.? 
- Myślisz, że będzie chciał mnie zabić.?
- Myślę, że to jest prawdopodobne.. ale nie zamknę cię w piwnicy przecież.. Otwórz okno, ja posprzątam ten syf..
- Popsikaj się jakimś babskim pachnidłem.!
- Boże, Boże, Boże.. nie zdążymy.. - panikowałam
- Okey, siadaj już..
- Co mu mam powiedzieć.? Pamiętaj, że jesteś kolegą ze szkoły.. Przecież to się kurwa nie uda..
- Spokojnie..

- Viv, jestem.! - usłyszeliśmy dźwiek otwierających się drzwi i głos Harrego..
_________________________________________________

Przepraszam, że długo nie pisałam, ale nie byłam w stanie. :c

Teraz wszystko będzie po staremu. ;3

25 komentarzy = następny rozdział
(proszę aby jedna osoba nie dodawała np. 7 anonimów. :c )

Podawajcie tt na których mam was informować o rozdziałach. c:

~ @MyHeroLarreh