Rozdział 11

Szybko wstałam z kanapy i pobiegłam, aby otworzyć drzwi.
- W końcu... - zaczęłam mówić, ale przerwałam kiedy zauważyłam, że za drzwiami stoi Niall a nie Harry
- Wybacz myślałam, że to kto inny.. Wchodź.
- Nie przeszkadzam.?
- No coś ty, zawsze chętnie się z tobą spotkam.
- Bo ja właściwie przyszedłem sprawdzić czy wszystko okej.. - przerwał. - wiesz mam na myśli tą akcję z Harrym.. - mówił tak jakby bał się, że w pewnej chwili rozpadnę się na milion kawałków.
- Miło, że chociaż ty się mną interesujesz..
- Na mnie zawsze możesz liczyć, a Harry mnie rozczarował..
- Mnie też. Jesteście już od dawna w UK a on nadal się nie pojawił, po prostu mam wrażenie, że już mnie nie potrzebuje..
- To może dziwne, ale ja sam nie wiem jak to wszystko wygląda z tą jego dziewczyną, mimo to wierzę, że będzie dobrze, ty zrób to samo, okej.? - uśmiechnął się
- Okej, okej.. Dziękuję.. - przytuliłam go 

            

W tym momencie znów rozległ się dzwonek do drzwi, teraz byłam już pewna, że to Harry.

- Boże Viv, tak bardzo tęskniłem.. - zielonooki przytulił się do mnie. Tak bardzo chciałam go odepchnąć, ale nie umiałam.
- Chyba przeszkadzam. - zauważył Nialla a w jego głosie można było zauważyć złość.
- To może ja już pójdę.. - wtrącił Niall
- To dobry pomysł. - Harry był bardzo nie uprzejmy
- Do zobaczenia Viv. - pożegnał się i wyszedł

Nadal się nie odzywałam. Czekałam cierpliwie na jego słowa.

- Naprawdę przepraszam, że nie dzwoniłem..
- Byłeś zajęty. 
- Dobrze, że mnie rozumiesz.. Nie masz pojęcia jak ciężko pracowałem przez ostatni tydzień..
- Masz mnie za idiotkę.? - nie wytrzymałam
- O co chodzi.?
- Kłamiesz mi prosto w oczy, że tęskniłeś, że pracowałeś, przepraszasz, że nie dzwoniłeś, i po co to wszystko.? Mógłbyś oszczędzić mi cierpienia i od razu powiedzieć, że to koniec..
- To ja cię kłamię.? To ty za moimi plecami spotykasz się z moim najlepszym przyjacielem.
- Tak, oczywiście to ty jesteś tu poszkodowany.. Jeśli nie masz odwagi powiedzieć mi prawdy to wyjdź stąd..
- Nie, nie wyjdę.. 
- W takim razie czekam na wyjaśnienia..
- Jak się domyślam chodzi o tą dziewczynę z L.A..
- Wow, spostrzegawczy jesteś...
- No więc, ta dziewczyna nic dla mnie nie znaczy, jest nikim..
- No tak, ty już tak masz, że całujesz dziewczyny, które dla ciebie nic nie znaczą..
- Nie rozumiesz.. Ona po prostu była dla mediów.. Miałem zrobić mały skandal. Mój menadżer kazał mi to zrobić, bo pojawiały się plotki, że ja i ty.. no wiesz..
- I to wszystko po to, żeby udowodnić mediom, że się ze mną nie spotykasz.? Ambitne, naprawdę..
- To nie mój pomysł..
- A wiesz jak ja się czułam.? Jak gówno. Jak szmata, która szybko ci się znudziła..
- Tak bardzo mi przykro, przepraszam.. - przytulił mnie

          

- Byłam tak cholernie zazdrosna..
- A płakałaś.?
- Tak. - uśmiechnął się - cieszysz się, że płakałam.?
- Tak, bo to znaczy, że ci zależy..
- Zależy, chyba bardziej niż tobie..
- Mylisz się. - pocałował mnie w policzek. - gdybym się dowiedział, że masz chłopaka, nie wiem czy najpierw umarłbym z zazdrości czy po prostu bym go zabił..
- Słodkie.
- Że też Niall nie wygadał ci się o co chodzi z tą blondyną..
- On wiedział.? - byłam zdziwiona
- Wiedział, bardzo dobrze wiedział..
- A to spryciarz..

Poszłam z Harrym na spacer trochę się poprzytulać. Brakowało mi tego.

- Dasz mi buzi.? - spytał
- Nie, bo ludzie pomyślą, że jesteśmy parą i znów pojawi się jakaś blondynka. - zaśmiałam się
- No proszę nikt nie zauważy.. - zrobił słodką minkę

        

Zaczęliśmy się całować. Trwało to dość długo. Boże, to najpiękniejsze uczucie świata..

Następnego dnia przy śniadaniu sięgnęłam po gazetę, cieszyć się czy nie.? Oto jest pytanie..
____________________________________________________

Może to nie jest to co chciałam napisać, ale nic lepszego nie mogłam wymyślić. :c
Następny rozdział się wam spodoba. ;)

20 komentarzy. = następny rozdział
~ @LarryIsMyHeroo