Rozdział 14

W jednej chwili tak bezmyślnie wypowiedziałam jedne z najodważniejszych słów na świecie, nie do końca wiedząc co one znaczą...
- Co.? - Harry spytał jakby chciał się upewnić czy się nie przesłyszał.
- Nieważne.. Zapomnij co powiedziałam.. - chciałam to naprawić
- Ale..
- Zapomnij.!
- Viv, przestań.. Tego nie mówi się tak 'po prostu'.!
- Co ci mam teraz niby powiedzieć.? - serce strasznie szybko mi było, zupełnie nie wiedziałam co się dzieje. Harry też był zdenerwowany.
- Powiedz mi prawdę..
- Czyli, że cholernie za tobą szaleję.? Że jesteś powodem dla którego rano wstaję z łóżka.? Że dzień w którym cię nie ma, nie ma sensu.? Że jestem tak bardzo zazdrosna, że mogłabym zabić gdyby mi ktoś ciebie zabrał.? Chciałeś usłyszeć prawdę, to proszę.. Ale to były ostatnie słowa jakie chciałam kiedykolwiek wypowiedzieć.. - poczułam pewnego rodzaju ulgę. Harry tu się uśmiechał. Nic nie mówił.

                         

Mocno mnie przytulił. Poczułam takie boskie, nie do opisania uczucie. Po prostu jakbym latała. Uroniłam kilka łez.
- Hej, już dobrze. - powiedział patrząc mi w oczy. - Kocham cię.. - pocałował mnie lepiej niż kiedykolwiek.
- Powinniśmy pójść już spać.. - powiedziałam cicho
- Racja.. Dobranoc, kochanie.. - ułożyliśmy się jak wcześniej i po prostu zasnęliśmy..

Spałam taki słodkim, spokojnym snem, ale jak każdy, musi się kiedyś kończyć.

Obudziłam się. Harry słodko spał obok mnie. Był taki śliczny, więc patrzałam na niego chwilę, rozkoszując się boskim widokiem w moim łóżku.

Było już po 12, więc wstałam i zeszłam na dół zostawiając Harrego

- Dzień dobry.. - powiedziała do mnie Emma siedząca w przed TV
- Dobry, dobry.. Przepraszam, że długo nie miałam dla ciebie czasu..
- Już myślałam, że o mnie zapomniałaś..
- Jakbym mogła, skarbie.. - przytuliłam siostrę
- Wszystko w porządku.? 
- Nawet lepiej..

Poszłam do kuchni po sok pomarańczowy i wróciłam do Emmy.
Po chwili zszedł Harry.
- Dzień dobry, księżniczko. - pocałował mnie w policzek. - Byłam zmieszana. Em patrzyła na nas jak na ufoludki
- Cześć Emma. - dodał po chwili Harry. - Żyjesz.? - spytał kiedy ona nie dawała odpowiedzi
- Jak mam żyć.? Siedzę sobie w domu a tu nagle przychodzi Harry Styles w samych bokserkach i całuje moją siostrę.. - zaśmiała się
- Miałam ci powiedzieć.. - uśmiechnęłam się
- Już wiem.. Gratuluję.. - przytuliła nas

- Chyba muszę już wracać do domu.. - była już chyba 15. Siedziałam na nim okrakiem, twarzą w twarz.
- Będę tęsknić.. 
- Może wyjdziemy gdzieś wieczorem.? - mówił cały czas patrząc mi w oczy
- A gdzie.?
- Może po prostu skoczymy na gorącą czekoladę do Starbucks'a.?
- Mi pasuje. - uśmiechnęłam się i dałam mu buziaka, po czym on przyciągnął mnie z powrotem i pocałował tak jak się należy.

                          

- Będę o 18, skarbie.. - powiedział wychodząc
- Będę czekać..
- Kocham Cię.. - uśmiechał się za każdym razem kiedy to mówił
- Ja ciebie też.. - pocałował mnie i wyszedł..
__________________________________________________

Co sądzicie, o ich związku.? :D

20 komentarzy = następny rozdział
~ @MyHeroLarreh (zmieniłam nazwę tt)